De meeste mensen zullen mij herkennen als een bezige bij. Eigenlijk ook niet zo raar immers sta ik als vrijwilliger paraat bij school, werk ik als thuishulp, heb vier kinderen en een partner die een aantal kilometers verderop woont. Dan nog niet gesproken over mijn eigen huishouden en mijn “hobby’s” om model te staan en te bloggen voor Thuisleven (waar Linda en ik eigenaars van zijn). Ofschoon het duidelijk moge zijn dat een goede planning en het juist afstemmen van elkaar ervoor zorgt dat dit allemaal lekker loopt, krijg ik hier toch met regelmaat een vraag over. Echter toen ik vorige week de vraag kreeg: “Ik zou heel graag willen weten hoe je in je drukke leventje zorgt voor tijd voor jezelf en voor je relatie” dacht ik natuurlijk gelijk aan een blog.
Rennen, rennen, rennen eeeennnn…. uitgeput!
Zelf ben ik meerdere malen per week bezig om mezelf niet voorbij te rennen. Dit is in het verleden al eens gebeurd en de huisarts heeft mij toen kunnen helpen. Twee jaar geleden overkwam mij ineens een postvirale vermoeidheid. Toch bekruipt mij al een paar maanden het gevoel dat dit niet zo onverwachts was als iedereen dacht. Ik was mezelf namelijk weer aan het uitputten, ditmaal niet omdat ik van ’s ochtends 7:00 tot en met ’s avonds 23:00 aan het werk was, maar omdat ik continu aan stres blootgesteld stond. Zeker omdat ik maar niet over die vermoeidheid heen raakte. Pas toen ik na begon te denken over hoe ik daadwerkelijk leef bekleedde mij dan ook het gevoel iets te moeten veranderen om mezelf rechtop te houden. Ik stelde grenzen en ditmaal gaf ik ze duidelijk aan en voegde ik woord bij daad, of andersom…
Zorg voor mijzelf
Door mijn grenzen aan te geven en bepaalde zaken uit handen te geven aan bijvoorbeeld een advocaat (die de weg weet in de wet) kwam een groot deel van de rust weer terug in mezelf. Ik leefde weer op en had weer zin in leuke dingen, maar voornamelijk ik had er weer energie voor. Maar met dat alleen kwam ik er niet en zo bedacht ik een beloningssysteem voor de kinderen.
Als ze mij zouden helpen met klusjes in en om huis konden zij hun spaarpot weer wat vullen. Ofschoon de meeste taken klein van doen zijn merkte ik wel dat vier paar helpende handen een hoop scheelt! Doordat ik nu niet meer in mijn eentje van hot naar her ren en geen tijd/energie meer had voor leuke dingen met de kinderen was er nu ineens wel weer de tijd. Tijd om samen een spelletje te spelen, koekjes te bakken, stukken te fietsen en ik had weer de energie om de kabelbaan de heuvel op te trekken in plaats van als een zombie op een bankje te hangen.
Vrije tijd
Toch zijn bovengenoemde activiteiten nog steeds dingen die ik grotendeels niet voor mezelf doe, maar wel waar ik doordeweeks en in de weekenden als de kinderen bij ons zijn energie uit haal. En ik heb geleerd dat overal waar je energie in stopt en het er niet uit krijgt verwaarloosde tijd is, maar de dingen waar je (veel) energie uit haalt je op moet bouwen. Dus slecht kan ik die tijd samen niet noemen.
Toch heb ik ook tijd voor mij nodig. Dankzij de betalende oppas (oftewel mijn ex) krijg ik die tijd nu om het weekend. Uitslapen zolang ik wil alsĀ biologische wekker niet af gaat, ongestoord shoppen, toeren door het landschap, in de tuin luieren met een mooi boek, films kijken tot in de vroege uurtjes omdat ik geen zin heb om naar bed te gaan, afspreken met vrienden enĀ om te gamen (online) daar heb ik immers deze “vette” laptop voor. Maar wat wellicht nog wel leuker is is het feit dat mijn partner en ik toch wel dezelfde hobby’s hebben en zo het een met het ander kunnen combineren. Ik zie deze vrijheid dan ook als een mooi geschenk dat mij op kracht houdt.
Ieder mens is uniek, dat weten we en dat lezen we nu ook in jouw post. Wat fijn dat je zo voor anderen zorgt, we hopen dat ze dit ook allemaal erg waarderen en wanneer jij iemand nodig hebt dat ze er ook voor jou zijn. Natuurlijk is het verstandig om ook tijd voor jezelf in te lassen, want anders kan het zo zijn dat het niet vol te houden is. Denken wij! Liefs š
Ik wist al zeker dat jij het altijd maar erg druk hebt.
Nee, ik denk nu op de eerste plaats aan mezelf.
Dat is erg belangrijk.
Dat je een bezige bij was vermoedde ik al, maar je bent inderdaad druk, vooral in het zorgen voor anderen. Goed dat je ook aan jezelf denkt anders loop je jezelf zeker voorbij. Ik heb geen andere keuze dan goed voor mezelf te zorgen ivm mijn ms en Addison. Zodra ik mezelf voorbij ga lopen kan ik dus steeds slechter lopen, voelen mijn armen zwaar en heb ik echt het geheugen van een soepkip. Toch best lastig als moeder van een ondernemende tweeling maarja zij weten straks niet beter dan dat mama een beetje anders is š groetjes linda