Miranda
Met deze aflevering van Arts in Cinema: Renoir – revered and reviled, reizen we een stuk vooruit in de tijd. De vorige kunstfilms van Arts in cinema die ik besproken heb gingen allen over schilders die honderden jaren geleden leefden. Van deze schilder, Pierre Auguste Renoir, bestaan zelfs foto’s. Hij was een van de schilders die in de 19e eeuw het impressionisme groot hebben gemaakt. Denk bij impressionisme ook aan schilders als Monet en Manet. Later keerde Renoir zich daar van af, maar hij bleef zijn hele leven schilderen.
Renoir – revered and reviled
Deze film van Arts in Cinema richt zich op het latere werk van Renoir, dus niet zozeer het impressionistische werk. Dat wordt gedaan aan de hand van de collectie van The Barnes Foundation in Philadelphia in de VS. Barnes was een rijk man die zijn kapitaal gebruikte om een grote kunstcollectie aan te leggen en heel veel werk van Renoir heeft aangekocht. Aangezien hij pas later in het leven van Renoir begon aan te kopen, is dit ook allemaal later werk.
En dat werk is even wennen. Het is niet het impressionistische eerdere werk. Renoir schilderde op latere leeftijd veel gezelschappen, veel vrouwen en dan vooral naakt. Hij was op zoek naar de ideale manier om iets moois zo goed mogelijk te schilderen. Wat hem betreft waren dat wulpse, volle vrouwen.
In de film wordt aandacht besteed aan de vergelijking tussen zijn eerdere werk en zijn latere werk. Omdat hij later veel vrouwelijk naakt schilderde en omdat er niet veel variatie in dat werk zat, is hij een schilder die veel controverse oplevert. Zijn eerdere werk staat in zeer hoog aanzien en definieerde een stijl, maar dat doet zijn latere werk niet. Vandaar ook de titel van de film: revered and reviled. Dat maakt de film ook interessant.
De film besteedt daarnaast ook flink wat aandacht aan The Barnes Foundation, de oprichter daarvan en hoe kunstenaars kunnen bestaan. Het licht toe hoe kunsthandelaren werk van schilders opkopen en in de markt zetten, zodat schilders een bestaan hebben.
Dat maakt deze kunstfilm ook anders: het is een modernere tijd en kunst wordt lang niet altijd meer in opdracht gemaakt. Er ontstaat handel in kunst en er zijn verzamelaars. Dat is duidelijk anders dan met oudere schilders.
Wat vind ik ervan?
Er werd redelijk wat aandacht aan The Barnes Foundation besteed en daar was ik niet zo erg in geïnteresseerd. Nu was de opzet van deze film ook dat vanuit de collectie van deze Foundation werd gekeken naar Renoir, dus is het ook wel logisch dat de film daar aandacht aan besteedt. Interessant was de film wel en het gaf wederom een beeld van hoe men in die tijd leefde en hoe kunst werd gewaardeerd. We krijgen hiermee een kijkje in de kunstwereld in Frankrijk in de 19e eeuw en het begin van de moderne stijlen. Daarmee is deze film zeker de moeite van het kijken waard!
Arts in Cinema agenda 2019
The Prado Museum: A Collection of Wonders (29 augustus)
Van Gogh and Japan: The untold story of Van Gogh’s art (26 september)
Gauguin in Tahiti: Searching for a Lost Paradise (31 oktober)
Meer informatie: http://www.artsincinema.nl
Lees ook de recensies van: Tintoretto – A Rebel in Venice, Rafael: The Lord of the Arts en Botticelli: Inferno
/Inge van Putten
gastbloggerthuisleven
Interessant!