gastbloggerthuisleven“Nino had een hondje dat hij niet had”. Zo begint het boek het hondje dat Nino niet had, en het zet daarmee ook de toon van het hele verhaal.
Het hondje dat Nino niet had
Nino heeft een fantasiehondje en dit hondje is zijn grootste vriend. Dit hondje durft en kan alles wat Nino eigenlijk stiekem niet zo goed durft en kan. Het hondje kan een eekhoorn nadoen. Het hondje durft bij oma op schoot. Het hondje duikt zomaar in het diepe meer. En het hondje hoort ook alles wat hij aan papa vertelt aan de telefoon. De papa van Nino zit in een ver land voor zijn werk en hij mist hem heel erg. Daarom huilt Nino en het hondje vindt de tranen erg lekker, net dropwater.
Al weet niemand van het fantasiehondje, soms doet het zo raar en dol, dat hij bij mama begint op te vallen. En daarom krijgt Nino een echt hondje. Dit hondje is zacht, lief, gehoorzaam, stout, klein, en iedereen kan het zien. Dit hondje kan en durft hele andere dingen dan het fantasiehondje. Dit echte hondje is bang voor oudoma. Dit echte hondje houdt niet van het meer, maar graaft wel graag een kuil in het zand. Nino weet eigenlijk niet zo goed of het niet wel of niet erg is dat dit hondje anders is dan het fantasiehondje. Maar dit echte hondje kent papa niet die in dat verre land is. En zou dit hondje misschien niet van zout dropwater houden? En dan komt Nino tot de conclusie dat het eigen helemaal niet erg is dat dit hondje anders is, want ….
Eenzaamheid
In dit prentenboek is het duidelijk voelbaar en zichtbaar dat Nino eenzaam is. Zijn vader is in een ver land en zijn moeder komt ook op slechts één moment in het verhaal terug. En hij heeft geen vriendjes om mee te spelen en daarom laat hij zijn fantasie de vrije loop. Het hondje wat hij niet had begrijpt heel goed hoe Nino zich voelt. Maar als Nino dan een echt hondje krijgt weet Nino zich eventjes geen raad. Een echt hondje lost zijn eenzaamheid niet op. De herhalingen en de korte, krachtige zinnen maken het verhaal heel sterk en leef je ook helemaal in het verhaal.
De prenten
De illustraties zijn veelal in groen- en in roodtinten. Daardoor zijn de tekeningen somber, maar wel erg mooi en gedetailleerd. Het hondje wat hij niet had is met zwarte lijnen en doorzichtig getekend. Zo zie je ook duidelijk dat het een fantasiehondje is, en niet een echte. Het hondje is steeds in verschillende houdingen getekend en zo zie je goed wat het hondje allemaal durft en kan. Op de illustraties zie je ook duidelijk de eenzaamheid van Nino terugkomen. Nino en zijn fantasiehondje zijn erg close, veel closer dan met het echte hondje, ook dat zie je goed terug op de tekeningen.
Een prachtig verhaal met mooie illustraties over een rijke fantasieleven van een kind!
Boekinformatie
Het hondje dat Nino niet had
Auteur: Edward van de Vendel
Illustraties.: Anton van Hertbruggen
Uitgeverij.: De Eenhoorn
ISBN: 978-90-5838-841-1
Aantal pagina’s: 32 pagina’s
Leeftijd: 5+
Miranda
Voeg een reactie toe