MirandaVandaag besluiten we om eens wat meer de natuur in te duiken en hoe kan dat beter dan een stukje dat we nog niet eerder gezien hebben? Om warm te lopen beginnen we bij Chateau Beaufort. Om vervolgens de wandelroute in Berdorf aan te kunnen met flink wat hoogte verschillen. Lees je gezellig mee?
Chateau Beaufort
Aangezien de parkeerplaatsen overvol zijn en een camper besluit het laatste plekje op te eisen rijden we terug richting het plaatsje Beaufort waar de auto kunnen parkeren. Van hieruit lopen we richting het kasteel met een leuke binnendoor route. Eenmaal aangekomen betalen we de entree (lachwekkend goedkoop, dus we vragen nog even 3 keer na of de prijs wel echt klopt) en gaan vervolgens als zes blije kippen naar binnen. We lezen in de folder, die we bij de kassa ontvingen, dat de burcht in vier fasen is gebouwd tussen 1015 en 1650.
Elk vertrek heeft zijn eigen nummer en in het foldertje valt hier meer over te lezen.
Zo lezen we o.a. over de gevangenis, de folterkamer en de keuken interessante feiten.
Toegankelijkheid
Zo’n beetje alles wat nog over is van het kasteel is weer toegankelijk gemaakt voor de bezoekers en het is dan ook absoluut de moeite waard, zeker als je van kastelen houdt, om hier eens naar binnen te wandelen. Een bezichtiging duurt een goed uur, maar is niet te doen voor mensen die slecht ter been zijn.
Wandeling Berdorf
Na een uitgebreide bezichtiging in Beaufort rijden we met de auto richting Berdorf. We parkeren de auto bij Parking Hohllay en wandelen vervolgens naar Hohllay, oftewel Amfitheater “Breechkaul”. De rots is in middeleeuwen uitgehold voor de winning van molenstenen. Sinds 1979 wordt de grot gebruikt als amfitheater dat bij hein en ver bekend is vanwege de concerten van allerlei aard. Niet ver van het Amfitheater af zijn nog een paar grotten in dezelfde aard uitgehold. Als je goed kijkt zie je nog steeds de rondingen van de molenstenen terug.
Nadat de kinderen ons, en mede-wandelaars, een kleine show hebben gegeven in het Amfitheater lopen we verder richting de Perekop. Deze wandeling is zo’n 1,7 kilometer en loopt redelijk bergafwaarts. Kortom de wandeling is snel gemaakt en vol enthousiasme zien we de Perekop (deze wordt jaarlijks door duizenden mensen bewonderd vanwege de bijzondere reuzenrots, die voor een klein gedeelte over de weg hangt) aan de overkant van de straat. Aangezien we deze 2 jaar eerder beklommen hebben, besluiten we nu om verder te wandelen.
Tour Malakoff en Labyrinth
We wandelen verder en we merken nu dat het al meer berg op en berg af is. Het looptempo is vrij hoog tot we bij de eerste goede klim komen. Sindsdien ligt het tempo wat lager maar nog steeds is het goed te doen. We zien onderweg watervalletjes, de een indrukwekkender dan de andere, en bewonderen uiteraard de ruige rotsen. Zo nu en dan zien we nog wat restanten liggen van rotsen die afgebrokkeld zijn, iets wat vroeg of laat ook eens zal gebeuren bij Tour Malakoff die we tegen komen. Bij het Labyrinth wurmelen we ons door de smalle kloof tussen de rotsen door en bewonderen de gaten die in de stenen zitten.
Wolfskloof (Gorges du Loup)
We blijven de route “Muhlertal” volgen en komen uiteindelijk uit bij de ‘Wolfskloof’ (Gorges du Loup). Dit is zo indrukwekkend dat we de verzuring in de kuiten even vergeten en de klim naar de andere kant van de Wolskloof even maken. Wat gigantisch indrukwekkend!
Nadat we aan de andere kant uitgekomen zijn bekijken we even of we via een makkelijkere weg terug kunnen. Dit blijkt helaas te gevaarlijk te zijn met vier kinderen, die graag hun eigen gang gaan tijdens een wandeling. En zodoende is het besluit snel genomen om de weg terug te gaan zoals we hier ook gekomen zijn. Maar nu met meerdere pauzes voor de kuiten en longen.
P.s. Ik schreef al vaker over Luxemburg.
gastbloggerthuisleven
De Veluwe vind ik prachtig maar ook de Limburgse peel 😀