Ook zin in een Spannend filmavondje?

Filmavondje

Wat is er nu heerlijker dan een gezellige avond thuis met een goede film en een goed glas wijn? Dit is echt één van de dingen die ik graag doe. Nou heb ik alleen wel een voorliefde voor thrillers en detectives en actiefilms. Op zijn tijd een komedie of een romantische film is ook niet verkeerd. Maar zoals ik al zei: de films met wat meer spanning zijn meer mijn ding.
Super leuk natuurlijk dat ik een dvd mocht verslaan uit dat genre. Voor deze review heb ik een dvd opgestuurd gekregen. Het gaat om: You were never really here, een film van Lynne Ramsay. Met deze verfilming van het gelijknamige boek van Jonathan Ames heeft regisseur Lynne Ramsay (van o.a. We Need to Talk About Kevin) een nieuwe donkere thriller gemaakt. Voor de antiheld in het verhaal koos ze voor acteur Joaquin Phoenix (Her, The Master). De prijzen Beste Acteur en Beste Screenplay op het Filmfestival van Cannes 2017 verklappen wellicht al of deze samenwerking een goed idee was.

Waar gaat ‘You were never really here’ over?

Het verhaal van de getroebleerde Joe (Joaquin Phoenix), is een karakterschets van een Amerikaans archetype. Hij woont met zijn moeder in een huis vol waan en hallucinatie, jeugdtrauma en post-traumatisch stress-syndroom. Naast het misbruik in zijn jeugd heeft zijn militaire carrière flinke sporen nagelaten. Joe werkt nu voor een bevriende privédetective en zijn belangrijkste taak is jonge ontvoerde meisjes terug te halen uit het duistere sekscircuit. Bij het uitvoeren van dit werk is zijn favoriete werktuig de hamer. Als Joe de opdracht krijgt om de dochter van een senator (Ekaterina Samsonov) op te sporen belandt hij in een web van corruptie en geweld.
Joe, een intense rol van Joaquin Phoenix, gaat niet met zachte hand te werk. Het trauma dat hij in de oorlog heeft opgelopen zit hem weliswaar naarstig in de weg. Het helpt hem ook om de klusjes, die hij voor een bevriende privédetective opknapt, aan te kunnen. Het is zijn innerlijke woede die ervoor zorgt om niet alleen de vermiste dochter van een vooraanstaand politicus op te sporen, maar ook de corruptie eromheen aan te pakken.

Lees meer recensies van films

Wat vind ik er van ‘You were never really here’?

De Schotse Lynne Ramsay schuwt het geweld niet. De acties die Joe onderneemt, met name een reddingspoging in een groot labyrint van een huis, zijn grafisch en bruut. Wat Joe doet is mensen doodslaan met een hamer. Het eigene van Ramsays film is dat Joe volledig in zijn eigen wereld leeft en dat je als kijker ook in die wereld lijkt te leven. Hoe overtuigend hij ook tekeer gaat — wat je niet direct ziet, maar via videocamera’s in de gebouwen waar hij binnensluipt — hij is er nooit echt bij. Joe praat niet maar mompelt, als hij zijn mond al open doet. Hij is furieus maar niemand die het ziet. Voor wie het wel ziet, is het die laatste seconde voor het licht uitgaat. Maar het is Ramsay nooit te doen om het geweld zelf. Ze draagt niet de boodschap uit dat het doel altijd maar de middelen heiligt.
Phoenix speelt in een van de beste rollen van zijn loopbaan een personage dat lastig te doorgronden is en ook niet gelijk alle sympathie krijgt toebedeeld. Het blijft de volle speelduur van deze thriller de vraag of hij nu de juiste man voor de klus is. Het is een vraag die hij ook zichzelf stelt. Wat hem exact drijft of wat zijn precieze achtergrond is blijft in nevelen gehuld. Ramsey heeft zich er niet aan gewaagd omdat ze het mysterie rondom de man hoog wil houden, waarbij ze gelijk ook Joes onvoorspelbaarheid in stand houdt.
Minder is meer, vooral als het om uitleg en duiding gaat. Qua beeldtaal haakt Ramsey aan bij de groezelige klassieke thrillers van vakbroeders als Scorsese en De Palma. Er is veel schaduw en duisternis. Daarnaast komt You Were Never Really Here ook niet tot conclusies en laat veel in het midden. De machtige man die zijn dochter zoekt maakt deel uit van het systeem dat hij zelf probeert te bevechten. Het is een persoonlijk belang, noem het zelfs eigenbelang, dat de prioriteiten bepaalt.

Flashbacks

De film maakt gebruik van flash backs en dat geeft het verhaal een extra dimensie. De film is sterk, je moet misschien even wennen aan de opzet, maar het is sterk qua verhaal. Het enige wat mij betreft iets meer uitgediept had mogen worden is het einde. Dat was naar mijn idee een beetje afgeraffeld. Maar over het algemeen, als je eens een goede film wilt met een sterk verhaal en verrassend gefilmd: probeer deze eens!   En ik ben heel benieuwd wat jullie er van vinden!

NB: You were never really here heeft een IMDB rating van 6.9!