MariskaMijn dochter van 9 is een ietwat verlegen meisje. Ze kijkt graag eerst de kat uit de boom. Op school heeft ze nog niet zoveel vriendjes. Ze probeert wel om vriendjes en vriendinnen te maken. Maar het is voor haar best moeilijk. Ze heeft ook nog eens ADD wat haar in haar spontaniteit wat beperkt. Maar toch, ze volgt Bikkel lessen en doet haar best.
Teleurstellingen- geweigerd voor een kinderfeestje.
Vandaag komen we op school. De bel gaat en we pakken de tassen en gaan naar binnen. Dan de trap op. Onderweg, terwijl we naar boven liepen, zei ze: “Mama, ik ben als bijna enige niet uitgenodigd voor het kinderfeestje van Kees” (fictieve naam). Ik vraag haar: “Heb je ook gevraagd waarom niet?” “Ja, zegt ze, “Hij zei dat ik niet lomp genoeg ben..”
Haar vriendinnetje gaat wel. Ik vind dit soort dingen altijd vreselijk… Het is echt niet leuk als je dochter nooit uitgenodigd wordt. Het hele schooljaar is ze maar op 1 feestje uitgenodigd… En waarom? Ze hoort er niet bij. Ik snap het niet..
Met haar verjaardag hadden we ook een stuk of 10 kinderen in totaal. Inclusief die jongen in kwestie. Maar ze is alleen maar bij 1 vriendinnetje weer op een kinderfeestje terug gevraagd… Ik vind het zo ontzettend jammer. Maar dit is ook iets waar ik helemaal niets aan kan doen, lijkt het. Ik kan ouders moeilijk verplichten om mijn dochter ook uit te nodigen op een kinderfeestje. Dat zou me wat worden. “Je moet m’n dochter uitnodigen”. Nou ze zien me al aankomen.. Maar wat zou ik dan wel kunnen doen? Of is er gewoon niets wat ik hier aan kan doen?
Kinderfeestjes stress.
Wanneer kinderfeestjes zo belangrijk worden en het iets gaat zeggen over je sociale status, is het natuurlijk een ramp als je wordt buitengesloten van een feestje. Als kind ga je dan aan jezelf twijfelen en ook vele ouders raken in de stress wanneer hun kind geen uitnodiging krijgt voor een verjaardag. En ik zeg eerlijk: ik raak ook in de stress. Daarop ben ik zeker geen uitzondering. 
Ik zit namelijk ook al de hele tijd met mijn telefoon in de hand. Zal ik die vader een appje sturen en vragen waarom ze niet mag komen? Of niet? Het staat ook wel heel wanhopig als ik dat zou doen. En waarschijnlijk breng ik mijn dochter dan meer schade aan dan dat ik haar goed doe. Dus laat maar zitten.. Maar is dat wel de oplossing dan? Gewoon zeggen: Ach joh, laat ze maar. We gaan zelf wel wat leuks doen.” Ik denk het wel.
Wat leer je er nu van?
Maar blijkbaar kan je er ook wat van dit soort situaties van leren. Juist door het niet gevraagd worden voor een kinderfeestje leren kinderen heel veel, zoals bijvoorbeeld:
- Omgaan met teleurstellingen.
- Een ander iets gunnen en blij zijn voor iemand die meer boft dan jij.
- Dat je niet bij iedereen hoort en dat er verschillende sociale groepen zijn.
- Jezelf vermaken als anderen niet beschikbaar zijn om te spelen.
- Omgaan met afwijzingen.
- Leren jezelf te herpakken na een vervelend bericht.
- Overeind blijven en zelfvertrouwen houden.
- Jezelf blijven respecteren ook als anderen naar tegen je doen.
- Assertief en eerlijk kunnen benoemen dat je teleurgesteld bent.
- Assertief en eerlijk zijn als je zelf anderen uitnodigt en afwijst.
Omgaan met teleurstellingen.
Eigenlijk is het niet uitgenodigd worden voor een feestje een grote oefening in sociale weerbaarheid. Hoe ouder kinderen worden, hoe vaker ze te maken zullen krijgen met afwijzingen. Dat begint al op school met het halen van onvoldoendes, met misschien uitgeloot worden voor een studie of afgewezen worden bij een sollicitatie. Wanneer je van jongs af aan geleerd hebt dat teleurstellingen erbij horen en dat anderen soms of vaker meer boffen dan jij, dan wordt een afwijzing steeds minder een aanslag op je ego en je persoonlijkheid. Soms heb je gewoon pech en soms ben je domweg niet goed genoeg. Uiteindelijk is het leren omgaan met teleurstellingen goed voor je zelfvertrouwen want als het goed is, leer je op die manier heel goed je kwaliteiten en talenten kennen.
Maar nu in de praktijk.
Wat ga ik er nu mee doen? Ik haal haar straks op van school. Vraag haar naar de leuke dingen die ze vandaag gedaan heeft op school. En dan gaan we vooruit kijken. Of te wel: wij gaan een avondje plannen met een leuke film, chocolademousse (die we natuurlijk ook nog eens lekker met zijn tweetjes gaan maken), en nog wat lekkere hapjes! Ja het is rot, en ja dat snap ik heel goed. Maar we gaan ons concentreren op de leuke dingen en door! Mijn dochter is een super meid en ik ben trots op haar!
Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie er mee omgaan? Doen jullie ook zoiets, of gaan jullie wel de ouders aanspreken of appen? Ik heb het niet gedaan, maar misschien iemand van jullie wel? Ik zou graag eens weten wat jullie in die situaties doen.
Linda Meester
gastbloggerthuisleven
Miranda
Onze tweeling is vandaag gestart in groep 2 dus ik heb er eigenlijk nog geen ervaring mee. Wel klinkt het heel rot en ik weet niet wat ik zou doen. Waarschijnlijk zou ik inderdaad ook niet appen maar het op jouw manier oplossen door er een leuke dag van te maken. Inderdaad leren de kinderen er wel van, maar toch. Het is niet leuk
Hier staat mijn dochtertje nog maar aan het begin van de basisschool (straks groep 3) en de jongste dadelijk groep 1.
De oudste is ook 1x niet uitgenodigd en haar vriendinnetje wel. Ze was er eventjes verdrietig om en we hebben er over gesproken. Heb haar ook gezegd ‘mama is vroeger ook wel eens niet uitgenodigd, toen was mama ook wel eventjes verdrietig hoor’. En daarna ook uitgelegd dat het vaker voor gaat komen in haar leventje. Soms zijn er dingen wat je eventjes niet zo leuk vind en dan mag je verdrietig zijn. Maar gelukkig zijn er genoeg leuke dingen hoor.
Papa en mama en je zusje zijn super trots op jou. Je doet het goed op school. En toen vroeg ze mij, mama jij hebt ook niet zoveel vriendinnetjes toch? Waarop ik zei, klopt, mama heeft 4 vriendinnetjes waar mama vaak leuke dingen mee doet. (T zijn bijna allemaal vriendinnen van mijn mbo opleiding, of vmbo). Waarop ik dan weer vertelde als je groter bent vaak gaat begrijpen wat goede vriendinnetjes zijn.
Ik probeerde die keer er een positieve draai aan te geven en mijn eigen ervaring verteld. En verteld dat we uiteraard trots zijn op haar.
Zij is er prima mee omgegaan. Eventjes verdrietig maar ze is slim genoeg om te begrijpen dat ze er best mag zijn