MariskaIk ben 42, getrouwd, 3 kinderen en mantelzorger voor mijn opa en oma. Daarnaast ben ik ook nog een eigen bedrijf aan het opstarten. Pittig? Ja, soms is het heel pittig.
Het leven met drie kinderen is al druk. Ze hebben school, naschoolse activiteiten en natuurlijk het dagelijks terugkerende drama: mag ik afspreken mama? Drama? Ja. Mijn kinderen weten bijna nooit bij wie ze willen afspreken: thuis of bij het andere kindje. Of, sterker nog, soms niet eens met wie. En dan sta je als moeder braaf op het schoolplein te wachten tot je kinderen uit zijn. Vervolgens kom je tot de ontdekking dat je voorlopig nog wel even op het schoolplein bent, omdat de kinderen eerst van alles willen regelen omtrent het spelen. Maar goed. Sinds we daar de afspraken scherper over gemaakt hebben gaat het wel wat vlotter. Regelmatig kan ik ze dan ook bij vriendjes en vriendinnetjes ophalen of heb ik er ineens 2 of 3 kinderen extra rondlopen thuis. Altijd gezellig!
Frustratie van deze multimama.
Mijn opa en oma, beide alzheimerpatient, verdienen ook mijn aandacht en zorg waar nodig. Afgelopen weken ben ik al een paar keer opgebeld: “Het gaat niet goed met je opa, kan je hier komen? Hij moet met de ambulance naar het ziekenhuis en we weten niet of hij het haalt”. Dat is al een shock op zich, dat kan ik je vertellen. De grond zakt even weg onder mijn voeten. Wel weet ik het dan nog weer zo te regelen dat mijn man naar huis komt en nog op tijd zal zijn om de kinderen uit school en de opvang te halen. Zo kan ik alsnog met mijn opa in de ambulance mee. Gelukkig kan hij vrij snel weer naar huis.
Maar alles bij elkaar is het zwaar. Beslissingen die genomen moeten worden, moet ik nemen, dingen die geregeld moeten worden, doe ik. En dat terwijl mijn moeder het eigenlijk had moeten doen. Maar zij heeft al jaren geen contact meer met haar ouders of met mij. Niet dat ik haar mis of zo hoor. Ik ben beter af zonder haar. Zij vond mijn kinderen niet de moeite waard, had geen interesse in hen. Ik heb haar nu al bijna 15 jaar niet meer gesproken. Mijn opa en oma zijn alles voor me en voor de kinderen. Ik doe graag alles voor ze. Maar ik ben soms zo boos op mijn moeder, is dat gek? 
Zij zou voor mijn grootouders moeten zorgen. Zij heeft daar de leeftijd en de tijd voor. Niet ik. Ik doe het met liefde, dat wel, maar het vergt ook een hoop van me. Tijd die ik niet aan mijn kinderen of mijn zaak kan besteden, dingen die blijven liggen, om over de emotionele achtbaan nog maar niet te spreken.
Wanneer het teveel is..
Soms wordt het me echt even te veel. Dan ga ik naar mijn schuur, ik ga een idee uitwerken wat ik in mijn hoofd heb. Ik werk graag met hout en mdf. En onder het lawaai van de machines loop ik mijn frustratie af te geven op mijn moeder. Zij had deze verantwoordelijkheid moeten dragen, ik ben hier toch eigenlijk nog niet aan toe? Ik heb zelf 3 jonge kinderen, zij heeft ze niet meer thuiswonen. Het gevoel van onmacht, woede en frustratie kan soms zo sterk worden dat ik gewoon een plank resthout pak en die met een decoupeerzaag in stukken begin te zagen.
Het lucht wel op, dat wel. Maar de situatie blijft zoals die is. Ik moet er mijn weg in vinden. Ook al heb ik het gevoel alsof ik continu moet vechten voor iedere centimeter geluk. Mijn energie is soms op, maar dan komen de kinderen weer en tja dan moet ik weer aan de bak. Ik probeer ook echt tijd te maken voor de kinderen. Dat is soms best wel moeilijk omdat ik vaak moe ben. Maar knutselen met de kids vind ik heerlijk. We maken dan ook vaak wat grappigs of leuks. En gelukkig genieten de kinderen daar van.
Wie ben ik dan wel? Een multimama!
En ja, ik ben geen perfecte mama, ik maak ook wel fouten. En ja, ik heb, door alle dingen ook niet altijd tijd voor mijn kinderen. Mijn huis ziet er vaak wat rommelig uit: overal speelgoed. Maar, ik probeer het! Ik doe mijn best! En het belangrijkste: IK HOU VAN MIJN KINDEREN! Mijn kinderen noemen me een multimama. Een soort verbastering van multitasken en mama. En gelukkig helpen ze me ook zo goed als ze dat kunnen. Tja, deze Multimama is echt super trots op haar kinderen! En dol op knutselen en dingen maken. Dat doen we dan ook graag! En de knutsels die we dan maken? Daar schrijf ik regelmatig een blog over, zodat jullie ook lekker crea aan de gang kunnen!
eierdoosknutsels gemaakt
Linda Meester
gastbloggerthuisleven
Miranda
aaaah, naast een multimama vind ik je ook een echte powervrouw als ik dat zo lees. Ik herken me er helaas niet in omdat ik juist degene ben die hulp nodig heeft, straks ook van m’n kinderen. Gelukkig groeien ze er mee op. Maar voor jou, Mariska, als ik dat zo lees ben je echt een geweldige moeder. xx
Dank je wel! Ik doe mijn best. Al gaat het zeker niet altijd tof hoor. Ik voel me echt zon luizenmoedertype. Een vreemde eend in de bijt, ha ha. Bij iedereen lijkt alles perfect te gaan en ik zie soms alleen maar de chaos en de troep waarvan ik dacht dat ik het al opgeruimd had. Ach, ik hou er wel een beetje van hoor. Ik ben er in ieder geval gek genoeg voor :-). Hemelvaartsdag hebben we weer wat leuks ingepland. Hopelijk lukt het allemaal. Wat dat wordt kan je in mijn knutselblog gaan lezen straks. :-).